De Pyreneeën
Hannibal, de beroemde Carthaagse legeraanvoerder, trok in 200 v. Chr met meer dan 60.000
soldaten en een lading olifanten de Pyreneeën over. Nou, de trainers van JO6/7 weten wel
hoe Hannibal zich gevoeld moet hebben. Elke donderdagavond zijn er maar liefst 26 spelers
en speelsters van JO6/7 aanwezig om vol enthousiasme te trainen. En dit aantal blijft maar
groeien. Uiteraard zijn wij daar alleen maar blij om, want je ziet iedereen met enorm veel
plezier en fanatisme trainen. Dit geldt natuurlijk ook voor de trainers.
De Coolsingel
Afgelopen zaterdag stonden de eerste wedstrijden op het programma. Met twee teams nemen
wij deel aan een toernooi bij EHS ’85. Dit toernooi wordt al jarenlang goed georganiseerd
door EHS. Het zijn vijf zaterdagen waar je per zaterdag vier wedstrijdjes speelt. Zaterdagmorgen
om 8.15 uur werd er in lange stoet vertrokken richting Emmen. Fien, Tess, Jordi, Michiel, Pepijn,
Joep en Milas waren de eerste deelnemers aan het toernooi namens SJO Dalen-DSC. Na een
gedegen warming-up en een uitmuntende wedstrijdbespreking werd KSC van het kastje naar
de muur gespeeld. Ook FC Meerdijk werd vervolgens vakkundig weggespeeld. Woorden
als “Coolsingel” en “kampioenschaal” klonken al door in de groep. Kan niet ontkennen dat
de twee leiders van deze groep er ook een beetje aan meededen. Maar dankzij DZOH weten
we wel weer dat er nog genoeg werk aan de winkel is. De laatste wedstrijd tegen
Klazienaveen zou volgens de spelers een formaliteit worden. “Moeten we echt tegen die
kleintjes”, werd er vanuit de groep gesproken. Een stukje zelfoverschatting van de bovenste
plank, want ze hadden even buiten de locale Klazienaveense Haaland gerekend. Binnen no-
time stonden we met 3-1 achter door drie fabuleuze solo’s. Zonder dat de leiders wat zeiden,
besloten de spelers om met de backs wat meer naar binnen te spelen. Resultaat 3-3. En zo
kwam een mooie ochtend voor deze groep ten einde.
De kunstgrasarena
Maar daar kwamen de volgende gladiatoren al aan gereden. Guus, Tijmen, Jip, Twan, Gijs en
Mees waren klaar om de kunstgrasarena te betreden. Dit duurde iets langer, want het was
bijna onmogelijk om door de hordes publiek heen te lopen. Wat mooi om te zien dat er
zoveel mensen mee komen om de wedstrijden te bekijken. Nog voordat al het publiek een
plekje had gevonden rondom het veld hadden de jongens de eerste twee overwinningen al
weer binnen. SVBC en WKE waren de slachtoffers. Het nadeel van kunstgras is natuurlijk dat
je geen bloempjes kunt plukken tijdens de wedstrijden. Maar aan creativiteit geen gebrek
bij Dalen, want het blijkt dat je als keeper ook fantastische dingen kunt bouwen van
rubberen balletjes. Hier was natuurlijk ook alle tijd voor, omdat de spelers de
restverdediging weer uitstekend voor elkaar hadden. Na vier wedstrijden stonden er drie
overwinningen en één nederlaag op papier.
Wat een plezier, wat een enthousiasme, wat een herinneringen! Iedereen had een prachtige
dag. Nu donderdag weer lekker trainen met zijn allen. En dan rijden we zaterdag 1 april weer
richting EHS, nu met andere samenstellingen. “Zijn we nu net zo goed als Ajax?”, vroeg nog
iemand in de auto. “Zeker jongen, kijk morgen (zondag 19 maart, Ajax-Feyenoord 2-3. red.)
maar, dan zal je dat ook zien”.
